-
1 zburz|yć
pf Ⅰ vt 1. (spowodować rozpadnięcie się) to demolish, to knock a. pull a. tear [sth] down, to knock a. pull a. tear down- stary kościół zburzono the old church was demolished a. pulled down- nasz dom został zburzony podczas bombardowania our house was bombed out ⇒ burzyć2. przen. (zakłócić pozytywny stan) to destroy [szczęście]; to shatter, to disturb [spokój, ład społeczny]; to break [konwencje] 3. (skłębić) to churn (up) [morze, ciecz]; to ruffle [włosy, czuprynę]- wiatr zburzył wody jeziora the wind ruffled a. churned up the waters of the lake ⇒ burzyćⅡ zburzyć się (o włosach) to become ruffled; (o wodzie, cieczy) to become churned upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zburz|yć
-
2 rozpad
okres połowicznego \rozpadu Halbwertszeit f
См. также в других словарях:
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
rozsypać — dk IX, rozsypaćpię, rozsypaćpiesz, rozsypaćsyp, rozsypaćał, rozsypaćany rozsypywać ndk VIIIa, rozsypaćpuję, rozsypaćpujesz, rozsypaćpuj, rozsypaćywał, rozsypaćywany 1. «sypiąc rozrzucić coś; rozproszyć coś na jakiejś przestrzeni; rozrzucić coś… … Słownik języka polskiego
zetrzeć — dk XI, zetrzećtrę, zetrzećtrzesz, zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy ścierać ndk I, zetrzećam, zetrzećasz, zetrzećają, zetrzećaj, zetrzećał, zetrzećany 1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim,… … Słownik języka polskiego
potargać — dk I, potargaćam, potargaćasz, potargaćają, potargaćaj, potargaćał, potargaćany 1. «spowodować splątanie się, zwichrzenie czegoś (zwykle włosów); zburzyć komuś włosy na głowie» Wiatr potargał mi fryzurę. Mieć potargane włosy. Rozplątać potarganą… … Słownik języka polskiego
wysadzić — dk VIa, wysadzićdzę, wysadzićdzisz, wysadzićsadź, wysadzićdził, wysadzićdzony wysadzać ndk I, wysadzićam, wysadzićasz, wysadzićają, wysadzićaj, wysadzićał, wysadzićany 1. «dowiózłszy kogoś środkiem lokomocji do pewnego miejsca dać, pozwolić,… … Słownik języka polskiego
zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… … Słownik języka polskiego
rozpad — m IV, D. u, Ms. rozpadadzie, blm 1. «rozpadnięcie się czegoś na części» Rozpad bryły, planety. przen. Rozpad wspólnoty pierwotnej. Rozpad imperium. Rozpad starego świata. 2. «gnicie, rozpadanie się substancji organicznych, zwykle wskutek… … Słownik języka polskiego
roztłukiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, roztłukiwaćkuję, roztłukiwaćkuje, roztłukiwaćany {{/stl 8}}– roztłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, roztłukiwaćtłukę, roztłukiwaćtłucze, roztłukiwaćtłucz, roztłukiwaćtłuczony {{/stl 8}}{{stl 7}} tłukąc, powodować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
